22 112 00 16
22 112 00 16
Powszechnie wiadomo, że zwykle największy przepływ ludności następuje pomiędzy państwami, które ze sobą graniczą. Jednym z bliskich sąsiadów Polski jest Słowacja, nic dziwnego więc, że zarówno Polacy, jak i Słowacy prowadzą działalność na terenie państwa sąsiedniego lub po prostu przeprowadzają się z jednego państwa do drugiego. W takiej sytuacji bez wątpienia napotykają konieczność zgłoszenia się do urzędu i złożenia tam odpowiednich dokumentów. Wtedy niezbędna staje się pomoc tłumacza przysięgłego, czyli osoby, która jest uprawniona do przetłumaczenia takich dokumentów. W Republice Słowackiej występuje instytucja tłumacza przysięgłego. Jest ona unormowana prawnie, podobnie jak w Polsce.
Wymagania, jakie musi spełnić kandydat na tłumacza przysięgłego na Słowacji, w pewnym sensie przypominają te, jakie muszą być spełnione przez osobę aspirującą do funkcji tłumacza przysięgłego w Polsce. Do wykonywania tego zawodu na Słowacji jest uprawniona każda osoba wpisana do rejestru tłumaczy przysięgłych. Aby znaleźć się w takim rejestrze, należy posiadać tzw. „profesjonalne minimum”. Jest to ukończony z powodzeniem kurs na uniwersytecie wybranym przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Aby zaliczyć ten kurs, należy zdać egzamin, który sprawdza wiedzę z zakresu znajomości przepisów prawnych, a także umiejętność pisemnego tłumaczenia w obie strony. Powodem, dla którego egzamin sprawdza tylko umiejętność tłumaczenia pisemnego jest fakt, że w Republice Słowackiej istnieje podział wśród tłumaczy przysięgłych. „Úradný/sudný prekladatel’” (tłumacz urzędowy/sądowy) zajmuje się tylko tłumaczeniami pisemnymi. Za tłumaczenia ustne, czyli na przykład tłumaczenia zeznań w sądzie lub przekład z języka migowego, odpowiada „tlmočnik”.
Słowackie przepisy nie określają formy ani treści klauzuli, którą tłumacz musi umieścić na końcu tłumaczenia. Prawo opisuje jednak elementy, które obowiązkowo muszą znaleźć się w owej klauzuli. Są to: numer identyfikacyjny tłumacza, języki, z jakich i na jakie tłumacz może tłumaczyć, czy numer porządkowy czynności tłumaczenia, spisany z rejestru, który każdy tłumacz musi prowadzić (nazywanego Rejestrem Czynności Tłumacza). Taka klauzula powinna zostać napisana lub odciśnięta za pomocą pieczęci w języku, na który tłumacz dokonał tłumaczenia. Jak widać, cechy klauzuli są ściśle wytyczone przez prawo, w przeciwieństwie do cech samego tłumaczenia. Przykładowo, nie musi ono być obowiązkowo przewiązane stosownym sznurkiem. Może być po prostu stosownie zszyte. Powinna być na nim jedynie odciśnięta pieczątka imienna tłumacza przysięgłego.
Należy jednak pamiętać, że tłumaczenia wykonane przez słowackich tłumaczy sądowych nie zostaną zaakceptowane w polskich urzędach. Nie pomoże w tym przypadku fakt, że polska i słowacka instytucja tłumacza przysięgłego nie różni się od siebie diametralnie. Mimo że na Słowacji, podobnie jak w Polsce, osoby aspirujące do funkcji tłumacza przysięgłego muszą napisać stosowny egzamin, uzyskać wpis w rejestrze i stosować się do wytyczonych prawnie reguł, w Polsce praca słowackiego tłumacza przysięgłego nie zostanie uznana. Należy, więc zgłosić się do polskiego tłumacza przysięgłego.